Categorie archieven: persoon

Interview Barbara Redant, lijsttrekker Groen

Geplaatst op door
Beantwoorden

Barbara Redant zetelt sinds april 2008 in de gemeenteraad voor Groen. Toen nam ze het roer over van Monique Perreman, ex-schepen van Oosterzele. Perreman was ontgoocheld dat Groen, na 6 jaar bestuur in coalitie met de CD&V (2000-2006), terugviel van 2 naar 1 gemeenteraadszetel. Ze kon zich niet vinden in de harde oppositierol.

Barbara gaf les aan de Hogeschool in Gent als maatschappelijk assistent en woonde van 2003 tot 2009 aan het station van Landskouter, nu in de Achterdries te Oosterzele. Ze werd door toenmalig schepen Jan Fiers gevraagd om op de komen voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 en besliste om verder bestuurswetenschappen te studeren. In het kader van die studies kreeg ze de kans om stage te lopen bij Europarlementslid Bart Staes en kreeg daar vlak na de verkiezingen van 2006 een vaste plaats. Barbara is lijsttrekker voor de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober.

Barbara Redant, lijsttrekker Groen

Barbara, hoe heb je de periode in de gemeenteraad (2008-2012) ervaren?
Groen heeft een totaal andere visie op de democratie dan de huidige meerderheid. We willen de bevolking betrekken bij het maken van keuzes, terwijl de meerderheid maar doet alsof. Voor het gemeenschapscentrum IJzeren Hekken bijvoorbeeld kwamen destijds een vijftigtal mensen opdagen voor de voorstelling. Er konden wel vragen gesteld worden, maar eigenlijk lag alles al vast. Zo werkt de meerderheid in veel dossiers. Hoe voeren zij hun beleid? Hebben zij schrik? Ik begrijp het zelf nog steeds niet.

Wat zijn de speerpunten van jullie verkiezingsprogramma?
Veilig verkeer is er een van. De herinrichting van de Meersstraat is op zich een succes, maar het verkeer heeft zich verlegd naar de Voordries. Nu werkt de meerderheid aan een plan om het verkeer daar trager te doen rijden. Dan weet je dat de problematiek zich op de kortste keren zal verplaatsen naar de Groenweg. Er is geen globale aanpak. Groen stelt een lussensysteem voor waarbij er één rijrichting is voor auto’s. Bijvoorbeeld de Voordries richting centrum en de Groenweg van het centrum weg. Zo creëer je ruimte. We willen het functioneel fietsen promoten. In de Stationsstraat in Scheldewindeke schuiven de auto’s lang aan tijdens de ochtendspits, bij de twee scholen. Waarom gaan niet meer leerlingen met de fiets? Omdat de verkeerssituatie nog niet veilig genoeg is. Daar willen we in investeren. De meerderheid verkoos om 5 miljoen te investeren in een gemeenschapscentrum. Als Oosterzele de ambitie heeft om de fietsgemeente van Oost-Vlaanderen te worden, dan moet het bestuur haar prioriteiten verleggen.

Wat is jullie standpunt in het dossier van het fietspad langs de spoorweg, waar een doorgang in het Aelmoeseneiebos onmogelijk blijkt?
Ook wij zijn voorstander van het fietspad en in deze lijkt het algemeen belang te primeren boven de natuur. Maar er moet ook gekeken worden hoe het verlies van fauna en flora kan gecompenseerd worden. De natuur moet in dit debat ook een stem krijgen. Schepen Christ Meuleman [bezieler van het fietspadproject, nvdr] schuift de schuld voor de weigering van de doorgang graag in de schoenen van Groen. Maar is het negatief advies wel gebaseerd op een volledig dossier? Zijn de omliggende eigenaars gehoord? Als Groen zou besturen, denk ik dat we dit dossier op korte termijn kunnen loskrijgen.

Welke zijn jullie andere verkiezingsthema’s?
We hadden vorig jaar een actie rond speelruimte en open ruimte in de gemeente. Alle pleinen en straten zijn ingericht voor de auto, niet voor spelende kinderen of gewoon om elkaar te ontmoeten (met een bankje en wat groen bijvoorbeeld). We willen de open ruimte in Oosterzele graag herwaarderen.
Wonen is ook een belangrijk thema. Het bestuur is bezig met haar achterstand op sociale woningen in te halen. Betaalbaar wonen is vandaag al een probleem en het wordt er door de financiële crisis de komende jaren niet beter op. Jonge mensen geraken in Oosterzele amper aan een betaalbaar huis. Waarom houdt de gemeente de gronden niet in eigendom waarop sociale koopwoningen worden gezet? Zo kunnen we de prijs drukken voor nieuwe kopers.

U nam ook het initiatief voor de Trage Wegen werkgroep in Oosterzele?
Ja, ik werd hiervoor aangesproken door verscheidene mensen in de gemeente. De werkgroep is wel a-politiek. Het is een feitelijke vereniging die lid is van de Vlaamse vzw Trage Wegen. Die vzw ondersteunt de werkgroep. De werkgroep kan ook bij de gemeentediensten terecht voor informatie en ondersteuning. Eigenlijk was er al een bestaande werkgroep binnen de gemeente met Paul Cottenie, Christ Meuleman en enkele gemeenteambtenaren. Die hebben de bunkerroute tot stand gebracht, maar daar is het bij gebleven. Dit toont de beperking aan van deze aanpak van bovenaf. De huidige werkgroep bestaat uit burgers en werkt dus van onder naar boven.

Hoe is de verhouding tussen Groen en de meerderheid?
We hebben uitnodigingen gekregen om de praten, maar concrete voorstellen zijn er nooit gekomen. Vandaar dat ik vind dat de meerderheid doet alsof. De CD&V is inconsequent in haar beleid. We deden het voorstel om de schadelijke onkruidbestrijder Roundup af te schaffen in de gemeente, maar de meerderheid weigert omdat de stof nog op de lijst van de Vlaamse Milieumaatschappij staat. Het bestuur mist zo de kans om voorloper te zijn en een voorbeeld te stellen. Ze organiseren wel een voorlichting bij een Balegemse imker waar de problematiek van de afnemende bijenpopulatie wordt aangehaald, maar er wordt geen link gelegd met onkruidbestrijding. Een ander voorbeeld is de nachtverlichting. Het bestuur neemt initiatieven om de kerken in te richten voor kerkuilen en vleermuizen, maar ’s nachts blijft het de monumenten belichten. Wij vragen al lang dat de gemeente een lichtplan uitwerkt.

Hoe zie je de politieke concurrentie voor deze verkiezingen? 
De kartellijst van CD&V en N-VA is niet echt verrassend. Met SVVO hebben we een vrij goed contact, al is het maar om de oppositie te verenigen. Maar het komt wel voor dat ik een voorstel van de CD&V-meerderheid steun.

Hoe schat je de eigen kansen in?
In 2000 hebben we meer dan 1000 stemmen gehaald, in 2006 zaten we onder die grens. Met 1000 stemmen halen we in principe een tweede gemeenteraadszetel en daar gaan we voor. Ik heb een goed gevoel.

Is de kandidatenlijst van Groen nu volledig?
Ja, met Nele Van den Bussche uit Oosterzele op de vierde plaats kunnen we de lijst nu volledig bekendmaken. Nele is de dochter van Bea van de biowinkel Naturelle en echt wel gebeten door de politiek. Er staan een aantal mensen op de lijst van de leefschool. Van Landskouter zijn er Roswitha Gerbosch (Geraardsbergsesteenweg, 5e plaats) en Bart De Rijcke (Lembergestraat, 17e plaats). Frans De Sloover uit Gijzenzele duwt de lijst. De 27-jarige Michiel Van Der Heyden staat op de tweede plaats. Hij woont nog steeds bij zijn ouders in Oosterzele maar vertoeft regelmatig in Gent. De politie voerde onlangs een controle uit op zijn domiciliëring en gaf toe dat de controle politiek ingegeven was.

Meer info over Groen Oosterzele op http://www.groenoosterzele.be/

Share Button

Interview Jan Martens, voorzitter N-VA Oosterzele

Geplaatst op door
Beantwoorden

In de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober spraken we met Jan Martens, voorzitter van de N-VA afdeling van Oosterzele. Martens’ vader was 20 jaar schepen met VU-achtergrond in Merelbeke. Jan trouwde in 1984 en in 1985 vestigde het jong gezin zich in Scheldewindeke. Jan heeft er een eigen uitgeverij voor drukwerk en grafische vorming. Een aanvankelijke poging om de VU op poten te zetten in Oosterzele mislukte toen. Wanneer de N-VA in 2002 uit de as van de VU rees, werd Martens terug politiek actief. Onder invloed van het nationaal kartel CD&V/N-VA stond hij als enige N-VA’er op de kartellijst voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2006, maar werd toen niet verkozen. In februari 2011 stichtte Martens de Oosterzeelse afdeling van N-VA en loodste die naar een hernieuwd kartel met de CD&V. Jan duwt de kartellijst (staat dus op de 23e en laatste plaats). De 3 andere N-VA kandidaten staan net boven hem en duwen dus mee.

Martens is voorzitter van de GECORO (gemeentelijk adviesorgaan ruimtelijke ordening) en van de cultuurraad. Hij is ook voorzitter van het Steunpunt Levend Erfgoed. In zijn vrije tijd kweekt hij oude kippenrassen en rijdt hij met zijn zoon paard bij de Winticamruiters.

Jan Martens, voorzitter N-VA Oosterzele en duwer van de kartellijst CD&V/N-VA

Jullie waren de eerste partij die de namen van al haar kandidaten publiceerde. Was dat een bewuste keuze?
Ja. Het is een jonge formatie. We moeten dus elke kans grijpen om ze aan de kiezers te tonen. Ik ben politiek al langer actief, maar pas publiek sinds mijn kandidatuur in 2006. Hoewel ik niet verkozen werd, was het resultaat toch niet zo slecht, als enige niet-CD&V’er op de lijst. Denk er ook aan dat het Vlaams Belang 60 stemmen te kort kwam voor een zetel, terwijl ik er 250 kreeg.

Andere partijen verwijten de N-VA dat het overal de figuur van Bart De Wever uitspeelt, terwijl dit gemeenteraadsverkiezingen zijn.
Bart De Wever is doelbewust gebruikt in de 14-daagse pré-campagne, met enkele aanplakborden onder andere op de Geraardsbergsesteenweg. Gemeenteraadsverkiezingen hebben altijd iets te maken met nationale politiek. Als je lokaal succesvol bent, heb je automatisch meer invloed op nationaal niveau. Wie anders beweert, is niet realistisch. Waarom verhuist minister Turtelboom naar Antwerpen?

Hoe gaat de campagne van de N-VA verder verlopen?
We gaan met het kartel gezamenlijke affiches brengen. Er volgen ook 3 brochures van het kartel, over de verwezenlijkingen van de voorbije legislatuur, het verkiezingsprogramma en de kandidaten. In september volgt een eigen N-VA blad. Wij gaan voor een leefbaar, groen en open Oosterzele. Open slaat zowel op het landschap als op de mentaliteit van de bewoners. De N-VA gaat voor goed bestuur. We moeten financieel bij de pinken blijven en voorbereid zijn op minder goede tijden. We mogen de toekomst niet hypothekeren.

Er komen drie gemeenschapszalen op de markt nu net voor de gemeenteraadsverkiezingen (IJzeren Hekken, Den Amb8 en De Kluize). Is dat niet van het goede te veel?
Dit is goedkope kritiek. De oplevering van deze gebouwen is het resultaat van een lange planning en procedures. Als je rekent dat die planning voor De Kluize begon in 2006 dan hebben we goed werk geleverd. Maar voor de N-VA is dit nu voldoende. Er is sprake van een nieuw gemeenschapscentrum naast het gemeentehuis, maar dit is een privé initiatief dat de belastingsbetaler niets zal kosten.

Hoe verhoudt de N-VA zich met andere partijen?
We hopen dat het Vlaams Belang niet opkomt. De kans dat er Vlaams nationalisten in het Oosterzeels bestuur komen was nooit zo groot nu. Daarom telt elke stem. De SVVO is hoffelijk, maar we hebben nooit echt contact gehad. De SVVO is paars [verwijzing naar het samengaan van liberalen en socialisten in de coalitie, nvdr] en het paarse verhaal heeft bewezen niet te werken.
Partijen hebben het moeilijk om zich te organiseren, rekening houdend met allemaal regeltjes. De gender equality bijvoorbeeld, op de lijst moeten evenveel mannen als vrouwen staan, terwijl er veelal niet zoveel kandidaten zijn, zeker niet op het platteland. Dit is jammer voor de kwaliteit van de lijst. Het maakt het engagement dat van de kandidaten gevraagd wordt minder aantrekkelijk, het is moeilijker om de lijst rond te krijgen. Ik zie dat bij andere partijen en ook bij andere N-VA afdelingen binnen het arrondissement en de provincie.

Wat vindt u van de kritiek dat de N-VA her en der ex-Vlaams Blokkers op hun lijsten plaatste?
Dat is zwaar overroepen. Het is een randfenomeen. Over hoeveel personen gaat het? Dit is een strategie om de N-VA te schaden. Inhoudelijk slaat het nergens op. De N-VA situeert zich politiek midden rechts en schuift niet verder op naar rechts. Aan De Wael zeg ik: ook mijn grootvader is gestorven in een concentratiekamp en dat sterkt juist mijn engagement voor de N-VA. Dewael wil de N-VA in het verdomhoekje duwen. Laten we politiek voeren op basis van programma’s, niet op basis van vermeende intenties. Dat de voorzitter van Natuurpunt opkomt voor de N-VA haalt het nieuws in De Morgen niet zeker?

Waarom besloot u om alle N-VA kandidaten in blok de kartellijst te laten duwen?
Het was voor ons belangrijk om ons in groep te profileren, vandaar dat we allemaal samen staan. Het is evident dat dit niet bovenaan de lijst kon, vandaar dat we samen onderaan staan. In het kartel hebben we een akkoord over een programma, maar ook over de uitvoering ervan. Dat betekent dat als de kartellijst wint, dat de N-VA ook mee bestuurt.

Ook als er niemand van de N-VA verkozen wordt?
Ik denk niet dat het kartel CD&V/N-VA het slechter zal doen dan vorige keer en hoop dat de N-VA verkozene(n) haalt, zodat we mee kunnen bouwen aan Oosterzele. De voorzitter van het OCMW wordt vanaf 2013 automatisch toegevoegd aan het college als schepen van sociale zaken. Voorheen was dat optioneel.

Naast het voorzitterschap van N-VA Oosterzele bent u ook arrondissementeel voorzitter, provinciaal voorzitter en lid van het nationaal partijbestuur.
Het provinciaal voorzitterschap roteert om de 6 maanden tussen de 4 Oost-Vlaamse arrondissementele voorzitters. Provinciaal voorzitter ben ik nog tot eind dit jaar. Het neemt allemaal veel tijd in beslag. In mijn arrondissement Gent-Eeklo zijn er nu N-VA afdelingen in alle 27 gemeenten. Als voorzitter begeleid je de oprichting van die afdelingen en help je met de lijstvorming. Soms moeten pijnlijke beslissingen genomen worden. In een gemeente bijvoorbeeld waren er twee groepen die claimden N-VA te zijn. We moesten een keuze maken.

Meer info over N-VA Oosterzele op de site http://oosterzele.n-va.be/

Share Button

In Memoriam Jos Van Slycken

Geplaatst op door
Beantwoorden

Zeggen dat vandaag een droeve dag is, is een understatement. We betreuren vandaag een steunpilaar van de parochie, de Kerkfabriek maar vooral een zeer fijne man en goede vriend. In de handelingen van de apostelen staat “Het is zaliger te geven dan te ontvangen (Hand 20,35)”. Dit lijkt wel het leitmotiv van Jos’ leven.

Meer dan 30 jaren geleden kwam Jos met zijn tevens betreurde echtgenote Trien in Landskouter wonen. Al snel werd hij lid van de parochieploeg waar hij uitblonk door een discrete aanwezigheid als het op eindeloos palaveren aankwam, maar waar hij altijd de eerste was om de handen uit de mouwen te steken als er gewerkt moest worden of knopen doorgehakt worden. Hoe vaak heeft hij met zij goede vriend Freddy niet de barbecue beheerd ten voordele van het schoolgebouw, frieten gebakken met zijn zonen Joost en Stijn op het jaarlijkse “etentje” etc.

Jos Van Slycken (foto LinkedIn profiel)

Een van de hoogtepunten moet ongetwijfeld 1981 zijn. Toen slaagde hij erin, samen met een aantal vrienden, om Prinses Margriet, de zus van de Nederlandse koningin Beatrix, met een schare helikopters te laten landen op de terreinen van de proefhoeve in Lemberge ter ere van de inhuldiging van het beeld van pater Franz Van de Velde. Dit beeld is trouwens nog steeds zichtbaar in de oude pastorietuin.

In 1997 werd Jos lid van de kerkfabriek. Eerst onder leiding van onze toenmalige herder Gustaaf Kardinaal Joos, nadien na een transitieperiode, samen met onze huidige herder Padre Renaat. Over de jaren heen evolueerde deze vergadering van een eerder informeel treffen met uitgelezen wijnen uit de kelder van de kardinaal naar een professioneel orgaan dat probeert het nieuwe decreet ten uitvoer te brengen. Zoals ook in de parochieploeg hanteerde hij dezelfde stijl: rustig, beredeneerd, sober en altijd vriendelijk. Hij slaagde erin als voorzitter verzoenend te werken en compromissen te bemiddelen waar iedereen zich goed bij voelde. Begrijp me niet verkeerd, deze stijl verborg een duidelijke visie op de toekomst van ons Kerkelijk patrimonium in Landskouter die mede dankzij zijn doeltreffend optreden leidde tot de realisatie van enkele grote projecten. Het grootste en meest zichtbare is ongetwijfeld de grondige restauratie van het Van Peteghem orgel dat deze viering al zo mooi heeft opgeluisterd. Een minder zichtbaar, maar minstens even belangrijk, was zijn rol als secretaris/penningmeester in het centraal kerkbestuur van Oosterzele waar hij Landskouter vertegenwoordigde. Een functie die hij ook sterk ter harte nam.

Een ding is duidelijk. Zonder Jos zal het anders zijn. Tijdens de laatste vergadering van de kerkfabriek, toen Jos al opgenomen was in het ziekenhuis, zei ons enige vrouwelijke lid Nicole heel spontaan dat deze vergadering zonder Jos “toch niet hetzelfde was”.

We herinneren ons Jos als een bijzonder fijne man met een grote betrokkenheid op het kerkelijke leven in Landskouter en het behoud van het kerkelijk patrimonium voor de volgende generatie, ook in deze soms moeilijke tijden die veel onzekerheid met zich meebrengen. Toen ik hem zelf voor de laatste maal zag in het ziekenhuis, amper 2 weken geleden, vroeg hij nog lachend of ik voor hem geen documenten had die ondertekend dienden te worden.

Jos, we hebben je al hard gemist, wij zullen je nog veel missen, maar we beloven met de kerkfabriek verder het pad te bewandelen dat je mee gestart bent, maar niet hebt kunnen afwerken. Je mag op ons rekenen. Als leden van de kerkfabriek wensen we ook onze oprechte deelneming te betuigen aan Joost en Stijn en hun respectievelijke echtgenote en vriendin, aan zijn lieve vriendin Erna, aan zijn vader, zijn schoonouders, zijn broer en zussen en al zijn familie en vrienden. We delen jullie lijden in gebed.

Noot van de redactie:
Bovenstaande tekst werd op de uitvaartplechtigheid voorgelezen door Bruno Verhelst, secretaris van de kerkfabriek Landskouter Sint-Agatha, aan zijn overleden voorzitter en vriend Jos Van Slycken. U kan ook de In Memoria lezen van Jos zijn collega’s van het Inbo (Instituut voor natuur- en bosonderzoek, waar Jos wetenschappelijk directeur was) via deze link.

Jos heeft ook bijgedragen aan de lancering en opbouw van deze ‘landskouterse post’, met zijn artikels over de restauratie van het kerkorgel (december 2005) en over het Aelmoeseneiebos (februari 2006 en maart 2006). Hij gaf ons ook regelmatig tips over onderwerpen (zoals “de rattenvangers van Landskouter”, artikels uit de edities van december 2006 en januari 2007), waarvoor onze dank.

Share Button

Landskouternaar Wouter De Smet krijgt prijs op klimaattop

Geplaatst op door
1

Op 20 juni ontving Wouter De Smet, zoon van Jan en Rita De Smet uit Landskouter, een World Business and Development Award in de marge van de klimaattop RIO+20 in Rio de Janeiro (Brazilië). Wouter werkt als koffie-expert voor Nestlé in het zuiden van China, in de provincie Yunnan, net boven Laos en Myanmar.

Wouter De Smet wordt wel eens “koffiemissionaris” genoemd door de plaatselijke bevolking (foto uit VRT reportage)

De World Business and Development Awards zijn in 2000 in het leven geroepen toen 189 landen 8 milleniumdoelstellingen afspraken, gaande van honger- en armoedebestrijding, over basisonderwijs en gezondheid, tot milieu en duurzame ontwikkeling. Ook de privé sector draagt bij tot het nastreven van deze doelstellingen, bijvoorbeeld door de levensstandaard te verhogen van ontwikkelingsgebieden waar zij nieuwe technieken introduceren.

Wouter De Smet neemt de prijs in ontvangst in Rio de Janeiro (foto blog Wouter)

Nestlé startte in 1988 met de ontwikkeling van koffie in de Yunnan provincie, waar traditioneel thee verbouwen werd. Landbouwexperts geven ter plaatse gratis advies over de gewassen, opbrengst, kwaliteit en marktinzicht. Koffieboeren kunnen hun oogst rechtstreeks aan Nestlé kwijt. De boeren krijgen hierdoor een goede prijs (koffie brengt voor hen trouwens 6 keer meer op dan thee), terwijl Nestlé zich verzekerd van bevoorrading en kwaliteit.

de Pu’er regio in de provincie Yunnan, het uiterste zuidwesten van China, net boven Laos en Myanmar

Wouter studeerde landbouw in Ath en volgde daarmee in de voetsporen van zijn vader Jan De Smet. Die trok in 1970 naar Congo om er te werken voor een groot Antwerps familiebedrijf. Na de Zaïrisering (nationalisatie van de buitenlandse bedrijven) verhuisde de familie naar Burundi. In 1979 ging Jan werken voor een wereldbankproject waarbij het planten, de verwerking en de handel van koffie geïntegreerd werden. Vanaf dan legde hij zich toe op koffieverwerking. Toen in 1994 de volkerenmoord uitbrak in Rwanda, ging Jan in op een aanbod van Nestlé om aankoopcentra op te starten in streken waar koffie verbouwen wordt, vlak bij de boeren dus. Dat deed hij achtereenvolgens in de Ivoorkust, de Filipijnen en China. Ondertussen woonde de familie (met echtgenote Rita en kinderen Wouter, Jeroen en Nele) in België en sinds 1996 in Landskouter.

De ervaring in China was zeer positief voor Jan, ondanks de taal en de beperkte luxe. Chinezen zijn goede boeren en harde werkers. In het kader van zijn landbouwstudies had Wouter al twee maal stage gelopen bij zijn vader, in de Ivoorkust en later in China. Na een eerste werkervaring in Tanzania met NGO Trias, kreeg Wouter de kans om het werk van zijn vader voort te zetten in China.

U kan via deze link de reportage herbekijken van Tom Van De Weghe uit het Journaal van de VRT van 21 juni 2012. De meer uitgebreide reportage in Terzake kan u bekijken via deze link (vanaf 16m40s). Meer info over Wouter De Smet vindt u op zijn Engelstalig blog coffeeintheclouds.weebly.com.

Share Button