Tag archieven: Antoine Heyerick

11 november viering Landskouter

Geplaatst op door
Beantwoorden

Op donderdag 11 november vierden we wapenstilstand. Dit jaar ging de gemeentelijke viering door in Landskouter, met speeches van onder andere schepen Elsy De Wilde en Antoine Heyerick, vaandeldrager voor Landskouter en woordvoerder van de oudstrijder-sympathisanten van de zes Oosterzeelse deelgemeenten. Hieronder volgt zijn integrale voordracht.

Beste en trouwe sympathisanten van onze oudstrijdersvereniging,

Ieder jaar herdenken we op 11 november het einde van de Eerste en Tweede Wereldoorlog. De tijd snelt onverbiddelijk voorbij, van de ‘Grote Oorlog’ zijn er geen overlevenden meer en van de Tweede Wereldoorlog dunnen de rangen jaar na jaar uit.

We komen hier samen om hen te herdenken die tijdens de twee wereldoorlogen door ellende, verwoesting en haat beproefd werden. Wij wensen de door hen gebrachte offers in herinnering te houden. Vergeten wij nooit hen die onze vrijheid hebben betaald met hun vaak jonge leven, diegenen die op een of andere wijze het slachtoffer werden van de oorlogswaanzin, elk met hun eigen verhaal. Dankzij hen kunnen wij als vrije burgers leven in een democratisch land met alle rechten en vrijheden.

Herdenking Wapenstilstand in Landskouter (foto via Antoine Heyerick)

De ‘Grote Oorlog’ was een verschrikkelijke en uitzichtloze stellingenoorlog, waarbij duizenden de loopgraven werden uitgejaagd en  honderdduizenden het leven lieten, soms voor slechts enkele meters terreinwinst, soms zelfs niet.

De Tweede Wereldoorlog was zo mogelijk een nog grotere verschrikking, waarbij op het einde zelfs twee atoombommen werden gegooid, met enorme destructieve gevolgen, die zich nu nog blijven gevoelen.

Telkens weerklinkt bij het einde van een oorlog de oproep “Nooit meer oorlog!”, en dat was ook in 1918 het geval. De ondertekenaars van de wapenstilstand hadden een duurzame vrede voor ogen. De geschiedenis heeft echter aangetoond dat niet iedereen streeft naar echte vrede en naar vreedzaam samenleven. Met de regelmaat van een klok ontstaan her en der op onze planeet oorlogen, conflicten en andere gevechten, waaraan andermaal de infrastructuur en de economie van landen ten onder gaan, en vooral ook waarbij mensen, mannen, vrouwen en kinderen worden gefolterd, lichamelijk en geestelijk verminkt en gedood.

Schepen De Wilde, Antoine Heyerick en andere leden van de oustrijdersvereniging aan het gedenkteken van de Eerste Wereldoorlog tegen de Sint-Agathakerk (foto via Antoine Heyerick)

Oorlog blijft een vreselijke realiteit op enkele vlieguren van ons land. Oorlog betekent steeds niet te beschrijven menselijke problemen ter plaatse, mensen die de oorlog ontvluchten met als gevolg een steeds groter wordend vluchtelingenprobleem. Waarden van vrijheid, gelijkheid en rechtvaardigheid moeten verdedigd en bewaakt worden, zowel hier als elders.

Een dag van herdenken is terugkijken naar wat mensen voor ons gedaan hebben om vrede en gerechtigheid waar te maken. Hoe zij met inzet van hun leven een spoor van leven hebben getrokken in onze geschiedenis.

Een dag van herdenken is durven kijken naar morgen en durven zien dat vrede en gerechtigheid een blijvende opdracht is voor ieder van ons.

antoine heyerick

Gelukkig blijkt telkens weer dat mensen na conflicten opnieuw de handen in elkaar slaan om samen een boodschap van hoop en vrede te verkondigen. Na de wereldoorlogen bouwde de internationale gemeenschap immers aan een manier om de vrede te bewaren. De Verenigde Naties werden opgericht, met onder andere de Veiligheidsraad. De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens gaf te kennen dat misdaden tegen de menselijkheid ontoelaatbaar zijn en dat elke mens dezelfde rechten heeft en dezelfde behandeling verdient. Zo blijkt nog maar eens dat uit gruwelijke daden een boodschap van hoop en vrede kan ontspruiten.

‘Wapenstilstand’ is de enige ‘stilstand’ die eeuwig mag duren en die leidt tot een betere wereld. Daarom is het belangrijk dat plechtigheden zoals vandaag blijven bestaan, zelfs al ligt de Eerste Wereldoorlog al meer dan een eeuw achter ons.

Mogen de bloemen bij deze gedenksteen een teken zijn van onze dankbaarheid.

Laat ons hopen dat de slogan “Nooit meer oorlog!” bewaarheid wordt.

https://www.instagram.com/p/CWI5-lSM3P-/
Share Button

Kaartmaatschappij Aelmoesenijevrienden gaat 52ste seizoen in

Geplaatst op door
Beantwoorden

Hubert Van Wijnsberge is koning van het 51e kaartseizoen. Robert Van Steenberge is de prins van de kaartmaatschappij. Beide laureaten hebben het koningschap reeds bekleed : Hubert in 2008 en Robert in 1992. De Aelmoesenijevrienden gaan hun 52ste seizoen in met een nieuw bestuur. Er wordt teruggeblikt op de vele bestuursjaren van Antoine Heyerick (voorzitter) en André Roegiers (penningmeester).

De overwinning van Hubert is in meerdere opzichten ver-bluf-fend. Hij behaalt 177 punten op een totaal van 180 te verdienen punten. Zijn voorsprong op de tweede bedraagt 23 punten.

We kennen Hubert als een sympathieke medespeler. Hij blinkt en bloost van gezondheid, goed geboerd, letterlijk en figuurlijk bedoeld.  Naast Hubert willen we graag zijn echtgenote, Georgette Van Autreve, in de hulde betrekken.

Koning, prins en bestuur (foto Danny De Lobelle)

Robert Van Steenberge viert zijn prinstitel op zijn verjaardag. Dubbel proficiat, Robert. De nieuwe prins houdt de eer hoog van het bestuur en het kleine Landskouter. Robert kennen we allemaal als de charmante, blonde god, die traag zijn kaarten bekijkt, zijn hoofd draait, zijn mond ook. En dan gemakkelijk biedt, soms ook wat durft gokken. Wie niet waagt, niet wint. Prins Robert wordt geflankeerd door prinses Gaby Heyerick, ons allen bekend wanneer zij bijspringt bij het inschrijven of het noteren van de gewonnen punten, of als ze ons soigneert bij het vullen van de glazen.

Hierbij hoort een bijzondere dank aan de dames die maandelijks in de weer zijn om het de kaarters aangenaam te maken, een luxe in het’ Ijzeren Hekken’. Met een kleurrijk bloemstuk willen we onze dank betuigen.

Het 52e kaartjaar start op zaterdag 6 april om 19.00 u. De kaartingen van de Aelmoesenijevrienden zullen bovendien verlopen onder een gewijzigd bestuur. Antoon Van Gansberge komt het bestuur aanvullen. Echter, we nemen in het bestuur afscheid van penningmeesterAndré Roegiers en voorzitter Antoine Heyerick.

André was 28 jaar in het bestuur en droeg zorg voor het financiële luik van onze maatschappij sinds 1992. Hij werd tweemaal koning en evenveel keer prins.

Antoine maakt al deel uit van het bestuur sinds 1982. In 2001 werd hij voorzitter. Hij werd tweemaal koning en tweemaal prins. Hij was een voorbeeldig voorzitter, sprak met kracht en gezag en vooral: hij stond niet alleen in het voetlicht om ons voor te zitten, hij was voortdurend werkzaam achter de schermen … Talloze boodschappen, telefoons of mailtjes naar hier en daar, de was meenemen, de frigo’s vullen, communicatie met pers en overheid, als eerste en als laatste de deur openen en sluiten, kortom: zich verantwoordelijk voelen voor het reilen en zeilen van de kaartmaatschappij die onder zijn voorzitterschap het tot koninklijke kaartmaatschappij bracht.

Antoine en Monique, André en Erna, wij zijn jullie dankbaar voor wat jullie voor de kaartmaatschappij belangeloos gedaan hebben. Een grote: merci !

de kaartmaatschappij Aalmoesenijevrienden sloot haar 51ste seizoen in stijl af (foto Danny De Lobelle)
Share Button

De soldaat en het kaartspel

Geplaatst op door
Beantwoorden

(dit is de voordracht van Antoine Heyerick, voorzitter kaartmaatschappij Aelmoesenijevrienden, tijdens “Nieuwjaarswensen” op 20 januari 2019)

Het was in de tweede wereldoorlog. Een groep soldaten kwam terug van een patrouille en arriveerde in een klein dorp. De volgende morgen, zondag, ging een aantal van hen onder leiding van een sergeant naar de kerk. Nadat de geestelijke een gebed had gelezen begon hij de preken. Die jongens die een kerkboek hadden, haalden het tevoorschijn. Maar een van hen had alleen maar een spel kaarten bij zich dat hij voor zich uitspreidde. De sergeant zag wat hij deed en zei dat hij de kaarten weg moest doen.

Na afloop van de dienst werd de soldaat gestraft en bij de officier militaire politie gebracht. “Waarom heeft u hem hier gebracht, sergeant?”, vroeg de officier. Hij zat te kaarten in de kerk”, was het antwoord. “Wat heb je daarop te zeggen, knaap?”, zei de luitenant. “Heel veel”, was het antwoord van de bewuste soldaat. “Dat zullen we hopen, want als je geen deugdelijke reden hebt, dan zal ik je strenger straffen dan wie ook.” De soldaat zei: “Luitenant, ik ben zes dagen op patrouille geweest. Ik had geen bijbel of kerkboek, maar ik hoop u te kunnen overtuigen van de oprechtheid van mijn bedoelingen”. Nadat hij dit had gezegd, begon hij zijn verhaal…

Antoine Heyerick tijdens “nieuwjaarswensen” in de Sint-Agathakerk (foto Jean-Pierre Fack)

“Kijk luitenant, als ik naar de aas van het spel kijk, dan weet ik dat er maar één God is, en de twee vertelt me dat de bijbel in twee delen verdeeld is: het oude en het nieuwe testament. Als ik de drie zie, dan denk ik aan de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. De vier herinnert me aan de vier evangelisten die het woord predikten: Mattheus, Marcus, Lucas en Johannes. De vijf doet me denken aan de vijf wijze maagden die hun lamp brandend hielden en gespaard bleven. Vijf van de tien waren dwaas en werden verstoten; de overige vijf bleven gespaard. Zes, dat zijn de zes dagen waarin God de hemel en aarde heeft gemaakt. Zeven herinnert me aan de zevende dag, de rustdag. De acht doet me denken aan de acht mensen die gered werden toen de aarde vernietigd werd. Het waren Noach, z’n vrouw, z’n zonen en hun vrouwen. bij de negen denk ik aan de melaatsen die onze Redder reinigde van de zonden, en negen van de tien bedankten Hem zelfs niet. Bij tien denk ik aan de tien geboden die Mozes op de stenen tafelen ontving.”

“Zie ik de koning, dan weet ik dat er slecht één grote Koning is. De vrouw herinnert me aan moeder Maria, koningin van de hemel. De boer van het spel is de duivel. Als ik de tekens op de kaarten tel dan kom ik tot 365, de dagen van het jaar. Er zijn 52 kaarten, de weken van het jaar. Vier kleuren zijn er, vier weken in een maand. Er wijn twaalf kaarten met een afbeelding, dat wil dus zeggen: twaalf maanden in een jaar. Ook zijn er dertien troeven in een spel, dertien weken in een kwartaal. Ziet u, luitenant, m’n spelkaarten betekenen voor mij een bijbel, een almenak en een kerkboek tegelijk.”

Beste mensen, dit was een waar verhaal. Ik weet het zeker want die soldaat, dat was ik.

Share Button

Gouden kaartjubileum “De Aelmoesenijevrienden”

Geplaatst op door
Beantwoorden

In naam van het bestuur van onze kaartmaatschappij heet ik jullie hartelijk welkom. 50 jaar “De Aelmoesenijevrienden” moet gevierd worden. Jaarlijks vieren wij feest. Elke viering heeft haar eigen kleur en klank, haar eigen charme en verwachting. Vandaag wordt het een feest met een gouden strik.

Graag schets ik jullie de historische groei van onze kaartvereniging…

Voorjaar 1968. De lente is nog in haar prille begin. Echte vrienden komen samen. Ideeën worden gewisseld, voorstellen besproken. Ze zijn het allen eens : “De Aelmoesenijevrienden” wordt geboren. Landskouter wordt een vereniging rijker. De pasgeboren blozerd kijkt onwennig de toekomst tegemoet, vol hoop, blij in verwachting.

50 jaar Aelmoesenijevrienden werd op zondag 18 maart in feestzaal Agathea

Ietwat vermoeid van het lange vergaderen en vol(ge)daan verlaten de kaartpioniers hun kaartlokaal. ’t Is reeds vroeg in de morgen. Een late nachtuil groet hen vanuit de duisternis en zoekt zijn schuilplaats in het Aelmoesenijebos.

De eerste kaartavond vindt plaats de eerste zondag van april 1968. De kersverse voorzitter, Valère Van Oostende, verwelkomt met fierheid zijn kaarters en toast (enkele keren) op de toekomst van de maatschappij. Wanneer  Valère Van Oostende in 1973 eervol ontslag neemt, wordt  Edmond Goedertier de nieuwe voorzitter.

Na een vijftal jaren wordt de maandelijkse kaarting verschoven naar de eerste zaterdagavond van elke maand.

In 1981 sluit het kaartlokaal, café Aelmoesenije, zijn deuren. Vanaf dan vindt de kaartmaatschappij onderdak in de leegstaande gemeenteschool. Deze wordt opgeknapt tot een sfeervol lokaal. Jaren later, in 2012, krijgt ons kaartlokaal een grondige renovatie die leidt tot het huidige “IJzeren Hekken”.

Tijdens het kaartjaar 1986-1987 verwerft onze vereniging haar eigen vlag, met als basiskleuren groen en geel waarop de naam van de maatschappij en de vier kaartsymbolen tegen een witte achtergrond afgebeeld staan.

Gedurende de vijftig kaartjaren heeft onze vereniging 196 leden ingeschreven. Op dit ogenblik telt onze vereniging 36 leden, waaronder een vijftal vrouwen. Vier van hen kaartten zich koningin. Een bewijs dat vrouwen ook hun ‘mannetje’ kunnen staan.

  • 33 verschillende leden wisten zich tot koning of koningin te kronen en 36 leden behaalden de titel van kroonprins.
  • 15 leden kaartten zich, één of meerdere keren, zowel koning als prins.

 Ondertussen rolden de jaren voort in de wieling van de tijd.

Een vereniging die reeds vijftig jaar bestaat, kan niet anders dan gestoeld zijn op vriendschap, op loyaliteit, op de inzet van een aantal mensen die beseffen dat het verenigingsleven ontzettend belangrijk en fundamenteel is en blijft. Het kaartspel brengt mensen samen, kaarten zorgt voor gezellige ontspanning, een gezonde competitie. Een goede kaarter laat niet in zijn kaarten kijken. Een goede kaarter speelt ten gepaste tijd zijn troeven uit.

Liefde is een kaartspel

Als voorzitter, sinds 2001, heb ik een gevoel van innige tevredenheid. Dat wij vandaag hier staan, is niet de verdienste van één persoon, maar van een bestuur dat zich onvoorwaardelijk en belangeloos inzet voor haar maatschappij. Ik wil dan ook mijn oprechte dank uitdrukken aan mijn vrienden bestuursleden : André Roegiers, Eric Van de Vijver, Robert Van Steenberge en Alex Van de Sijpe.

Een bijzondere dank en waardering wil ik richten aan de vijf dynamische en toegewijde vrouwen die maandelijks tijdens de kaartavonden de drank uitschenken en de leden bedienen. Lieve dames Erna, Monique, Gaby, Mariette en Karolien jullie verdienen respect, wij dragen jullie in ons hart.

https://www.youtube.com/watch?v=GstbDqiwoyM

Lisa Del Bo zingt : “ Liefde is een kaartspel met dames en heren”. Ik vermoed dat zij hiermee de mannen en vrouwen van “De Aelmoesenijevrienden” bedoelt. Jullie kaarters tonen liefde voor onze kaartmaatschappij. Jullie maandelijkse aanwezigheid stimuleert ons, bestuursleden, om verder te gaan op de juiste weg die wij reeds jaren belopen.

liefde is een kaartspel voor dames en heren,
liefde is een kansspel voor winnaars zoals wij,
speel je niet, speel je wel, speel je spel,
jij bent  altijd hartentroef !

Wij zijn dankbaar. Onze wens: “De Aelmoesijevrienden”, het ga je goed …. nog vele jaren…

Share Button

Flashback – Drankhandel Canda

Geplaatst op door
2

In 1939 begon Gérard De Canck een zelfstandige drankenhandel, ‘Canda’. Met het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werd de pasgehuwde Gérard krijgsgevangen genomen en naar Duitsland gedeporteerd. Daar verbleef hij van 28 mei 1940 tot 23 april 1941.

Ondertussen had de bezetter zijn pas aangekochte vrachtwagen in beslag genomen. Zijn vrouw Martha stond er thuis alleen voor en leverde met de fiets hier en daar dranken.

Drankhandel Canda

deze gevel in de Aalmoezenijestraat is nog goed herkenbaar

Na de oorlog ging de bedeling met paard en kar en kende het bedrijf ‘Canda’ vooruitgang. In 1946 werd de eerste vrachtwagen met aanhangwagen aangeschaft. Nu kon Gérard zelf een deel van de dranken ophalen. Hij reed geregeld het parcours Landskouter-Spa, heen en terug en verkocht het water Spa Monopole, gegeerd in de streek.

In de beginjaren werd het bier aangekocht bij brouwerij Van Roy – Wieze. De pils Perle-28-Caulier werd achteraf zijn paradepaardje.

Het bier werd in vaten van 1 hl aangekocht. Ten huize van Gérard De Canck werd het gebotteld. De flesjes werden van eigen etiketten ‘Canda’ voorzien en in bakken ‘Canda’ geplaatst.

Drankhandel Canda

Drankhandel Canda

Gérard is hier op weg naar Spa met zijn vrachtwagen. Uit Spa importeerde hij het water ‘Spa Monopole’ en verkocht het in de streek.

Dit verhaal en de foto’s komen van Antoine Heyerick en zijn met nog andere foto’s en verhalen te raadplegen op de erfgoedbanklandvanrode.be.

LOGO_Erfgoedbank

Share Button

Koningsviering kaartmaatschappij Aelmoesenijevrienden

Geplaatst op door
Beantwoorden

Met het aanbreken van de eerste lentewarmte zijn velen van ons opnieuw in de tuin begonnen. Ook het oude kaartjaar moeten we omspitten, maar vooraleer we dat doen, moeten we eerst nog de oogst van het voorbije seizoen binnenhalen en daarop drinken, want er valt dus weer een en ander te vieren.

Twaalf keren hebben de Aelmoesenijevrienden het voorbije jaar verzameld in het IJzeren Hekken om met elkaar hun krachten te meten: de kaarten werden talloze malen geschud, het krijt kraste over de bordjes, de wijs werd getoond en de bomen werden geveld.

Heel die bedoening gebeurde onder het waakzame oog van onze voorzitter Antoine Heyerick, de Koning van het vorige kaartseizoen. Voorzitter én koning, ge ziet: de cumuls die de politiekers met allerlei mandaten in het parlement én in commissies en beheerraden allerhande in hun zak steken, kennen ook hun gevolg op lokaal vlak, tot in ons kleine Landskouter …

Traditiegetrouw wil ik u kort verslag uitbrengen van het verloop van de maandenlange strijd onder de Aelmoesenijevrienden. Reeds bij de opmaak van het eerste klassement – na drie maanden kaarten – leidden Lucien Haerens en Willy Van den Bulcke de groep, samen met Leo Delaruelle en uw woordvoerder, Eric Van de Vijver. Leo en ikzelf hielden dat tweetal nog één maand bij, maar in augustus kregen wij beiden een mokerslag en van dan af waren ze nog met twee …

Vanaf oktober kwam Lucien Haerens alleen aan de leiding en in de daaropvolgende maanden bouwde hij zijn voorsprong op een rustige en vanzelfsprekende manier uit. De achtervolgers beten hun tanden stuk en hadden het nakijken.

In februari moesten beide spelmakers een kaartbeurt inhalen. Willy won allebei zijn bomen en haalde 30 punten binnen, maar Lucien liet een steek vallen en verloor één van zijn twee bomen. Hij beperkte de schade en bleef leider, met nog één puntje voorsprong op Willy.

En zo kwam maart er aan, de laatste kaartavond. De meeste spelers waren bijna zeker dat Lucien – eindelijk … – eens koning zou worden: hij stond nu toch al het hele jaar bovenaan de lijst en we weten tot onze scha en schande allemaal dat Lucien erg bedreven is in het bieden. Maar ja: de strijd moet éérst gestreden worden en ja, het drama geschiedde… Lucien verloor de laatste kaartavond 6 punten en Willy zag zijn kans schoon en profiteerde maximaal van het verlies van zijn concurrent.

Koning Willy en Prins Lucien, met echtgenotes (foto Danny De Lobelle)

Daarmee viel het doek over het 49ste kaartseizoen en krijgen we een heel vertouwde prins Lucien en een kersverse, nieuwe koning: koning Willy die ons, vrienden van Aelmoesenije leiding zal geven in deze moderne, soms moeilijke en verwarde tijden.

Bij deze gelegenheid stel ik u graag onze Koninklijke en Prinselijke Majesteiten even voor. Koning Willy Van den Bulcke is afkomstig uit het naburige Moortsele en speelt mee in onze kaartmaatschappij sinds 2003. Hij is dus eigenlijk nog een vrij jong lid in onze club. In zijn veertienjarige lidmaatschap was Willy ook al tweemaal prins, in 2006 en 2014.

Willy is schrijnwerker van beroep en hij stampte in de loop der jaren een bloeiende (familie)onderneming uit de grond. Bovendien combineerde hij zijn werk ook nog met een eigen begrafenisonderneming.

Maar ook in zijn vrije tijd is Willy een bezig bijtje. Zo is hij zanger, lid én ook nog eens voorzitter van het Moortseelse Gregoriaans koor Gaudeamus. Verder leidt Willy als geboren en getogen Moortselenaar de werkgroep voor het Moortseels dialect in de Erfgoedcel.

Qua persoon en karakter kunnen we onze verse Koning typeren als een vriendelijke, minzame man. Willy loopt er ook altijd piekfijn verzorgd bij, hij is ook een beetje een man van cultuur, belezen, koorzanger, graag op reis.  In het kaarten is hij bedachtzaam, geen hardroeper, al staat hij toch wel op zijn strepen, maar al bij al is Willy toch een mild man, zoals iemand van de houtzagerij ziet hij al gemakkelijk eens iets door de vingers.

De kaartmaatschappij Aelmoesenijevrienden bij het afsluiten van hun 49e kaartseizoen (foto Danny De Lobelle)

Voorzitter van een koor, contactpersoon in de Erfgoedcel en nu ook nog koning in het Aelmoesenijeland. Ja, we hebben het wel al eens gemerkt: Willy neemt graag het woord! Niet voor niets is hij gekend bij de echt oudere autochtone Moortselenaren als ‘Willy Champetter’, want champetteren schijnt hij dus te kunnen, al moet eerlijkheidhalve gezegd dat deze bijnaam slaat op zijn vader die veldwachter was.

Willy is gehuwd met Diane De Couvreur die samen met haar gemaal als Koningin Diane – Queen Diana – mag delen in de Koninklijke waardigheid. Haar naam alleen reeds klinkt al heel Frans en chique maar haar hele florissante verschijning getuigt overduidelijk van hoge adel. We betrekken u straks graag bij de hulde, madame.

Naast de nieuwe koning mag ik u ook onze Prins Lucien Haerens voorstellen. Lucien is de afkomstig van Merelbeke en kaart al 24 jaar samen met zijn echtgenote Leona Roegiers, onze koningin van nauwelijks twee jaar geleden bij de Aelmoesenijevrienden.

Lucien haalde in zijn 24-jarig lidmaatschap zowaar zes keren de prinselijke eretitel: in 1994, 1999, 2000, 2009, 2010 en nu in 2017. Inderdaad, zoals onze vorige koning-voorzitter Antoine op de laatste kaartavond zei: Lucien heeft er een abonnement op …

Ik heb hem hier dus al enkele keren moeten voorstellen en het wordt een moeilijke opdracht  om niet in herhaling te vervallen. Lucien is gepensioneerd patissier. In zijn huidige leven maakt hij vooral de Merelbeekse contreien onveilig met zijn kaartmicrobe. Hij oefent zich en volgt vervolmakingscursussen in meerdere clubs om dan hier uiteindelijk toch nog steeds de duimen te moeten leggen. Lucien, het kan niet blijven duren! Maar toch, tenslotte kan niemand in de hele geschiedenis van onze maatschappij hetzelfde zeggen: zesmaal prins! Terecht mogen we spreken van dé ware Prins in het Land van Rhode.

Onze prins Lucien wordt geflankeerd door Leona Roegiers, die we het hele jaar door passend zullen mogen aanspreken als Prinses Leona.

Het is intussen wel hoog tijd geworden om van wal te steken met de officiële kroningsplechtigheid. De voorzitter van onze kaartersmaatschappij – tevens ex-Koning – zal nu de nieuwe koning en prins met het konings- en prinsenlint bekleden. De penningmeester-schatbewaarder reikt de koninklijke en prinselijke emblemen uit.    Koningin en Prinses worden in de bloemen gezet door de bestuursleden. Onze trouwe helpsters worden met een bloemstuk bedacht voor hun maandelijkse bediening. Van harte bedankt, lieve dames.

Eindstand van het 49ste speelseizoen 2016-2017

  1. Willy VAN DEN BULCKE 171 punten    Koning
  2. Lucien HAERENS 166 p            Prins
  3. Eric VAN DE VIJVER 162 p
  4. Patrick VAN DE VELDE 157 p
  5. Etienne WAEYTENS 156 p
  6. Daniël VERHOEYEN 147 p
  7. Odil VAN DE VYVER  146 p
  8. Gaston MEIRLAEN 143 p
  9. Laura DE GANCK 142 p
  10. Marnik VAN GAVER 141 p
    Leona ROEGIERS  141 p

Rode lantaarn: Clara Sioncke  111 punten

Bestuur van de kaartmaatschappij
Antoine HEYERICK, voorzitter
Robert VAN STEENBERGE, ondervoorzitter
André ROEGIERS, penningmeester-schatbewaarder
Eric VAN DE VIJVER, secretaris
Alex VAN DE SYPE, commissaris

Noot van de redactie: de kaartmaatschappij begint in april aan haar 50e seizoen! Proficiat voor deze mijlpaal! Wie geïnteresseerd is: de Aelmoezenijevrienden kaarten elke eerste zaterdagavond van de maand in het gemeenschapscentrum IJzeren Hekken.

Share Button

Koningsviering kaartmaatschappij “De Aelmoesenijevrienden”

Geplaatst op door
Beantwoorden

Voorzitter Antoine Heyerick en secretaris Eric Van de Vijver kaartten zich tot koning en prins van het achtenveertigste kaartjaar. Beiden wonen in Landskouter in de Stuivenberg en zijn bovendien naaste buren.

Koning Antoine kent een indrukwekkende carrière in de kaartmaatschappij. Hij sloot aan bij de vereniging in haar prille bestaan, meer precies in het kaartjaar 1970-1971, als jonge gast dus en hij wist met jeugdig enthousiasme al de koningstitel te veroveren na een paar jaar oefenen in 1973. Dit jaar deed hij dus deze stunt opnieuw over. Tussendoor werd hij tweemaal gelauwerd als prins, in 1991 en in 2007 en verder is hij vrij regelmatig terug te vinden in de top van de eindstand.

de Aelmoesenijevrienden sloten hun kaartseizoen in schoonheid af in zaal Agathea

de Aelmoesenijevrienden sloten hun kaartseizoen in schoonheid af in zaal Agathea (foto via de kaartmaatschappij)

Antoine zetelt ook het langst van de huidige bestuursleden -sedert 1982- in het bestuur, waarvan hij in 2001 voorzitter werd.

Antoine is een gedreven kaarter, met vuur en volle overgave. Gekend als ‘meester Antoine’. Wie kan er nog zeggen dat hij koning werd ‘op zijn travaux’, in zijn eigen werklokaal, de vroegere gemeentelijke jongensschool, nu ‘het IJzeren Hekken’ te Landskouter ?

Buurman, prins Eric Van de Vijver, was de eerste maanden niet terug te vinden in een groepje koplopers. Hij verschool zich eerder in een achtervolgend pelotonnetje. Hij zette zich uit de wind en spaarde zijn krachten om de eindspurt in te zetten vanaf december. Hij veroverde de tweede plaats en behield die in januari en februari. Wie de afgetrainde fietser Eric van nabij volgde bij zijn dagelijke fietstochten zag en wist wel meer, die zou weleens de winnaar kunnen worden. De laatste kaartavond in maart moest het dan gebeuren. De eerste plaats lag voor het grijpen, slechts één puntje achterstand moest ingehaald worden.

Koning Antoine en Prins Eric met echtgenotes, gevierd onder de kerktoren van Landskouter

Koning Antoine en Prins Eric met echtgenotes, gevierd onder de kerktoren van Landskouter (foto via de kaartmaatschappij)

En inderdaad, zijn concurrent en buurman liet één puntje liggen, maar Eric, met hormonenrijke spieren, met zijn gehelmde kop diep over zijn stuur maakte een slipper in de laatste bocht en verloor hierdoor vier kostbare punten. Resultaat: weg koningsdroom, Eric eindigde tweede. Na zijn koningstitel in 1994 is dit zijn tweede prinsentitel, in 2012 en 2016.

Eric is de punctuele secretaris van de kaartmaatschappij. Bij om het even welke vergadering of feestelijke gebeurtenis is hij de onverbeterlijke spreekbuis van de bestuursleden of leden. Hij weet op een fijne en ludieke manier een feest op te luisteren in woord en zelfs met gezang.

Nadat koning en prins het lint werden omhangen en hun koningin Monique en prinses Rita met bloemen in de hulde werden betrokken, was het tijd om enkele verdienstelijke dames van harte te danken voor hun maandelijkse inzet. Erna, Gaby, Mariette, Monique en Caroline werden letterlijk in de bloemen gezet. Meer dan verdiend.

Hierbij het resultaat van de top-tien van het kaartseizoen 2015-2016 :

  1. Antoine Heyerick (Koning) 161 punten
  2. Eric Van de Vijver (Prins) 157
  3. Michel Hofman 151
  4. Robert Van Steenberge 151
  5. Marnik Van Gaver 149
  6. Gaston Meirlaen 146
  7. André Roegiers 144
  8. Emiel De Roo 141
  9. Joël Waeytens 140
  10. Hubert Van Wijnsberge 137

Rode lantaarn : Hilda De Ganck 99 punten

Bestuur:

  • Antoine Heyerick,
  • Robert Van Steenberge, ondervoorzitter
  • Eric Van de Vijver, secretaris
  • André Roegiers, penningmeester-schatbewaarder
  • Alex Van de Sijpe, commissaris
Share Button

Neos Oosterzele 20 jaar jong!

Geplaatst op door
Beantwoorden

Zondag 7 april 2013 – Beloken Pasen

Met honderd vijftig waren we. We vierden een stijlvolle eucharistieviering in de Sint-Agathakerk te Landskouter. Padre Renaat ging ons voor in woord en gezang. Uit de bezinningstekst van de voorzitter onthouden wij : “Geef mij nog vijf minuten, Heer, voor een lach spontaan en blij waardoor ik warmte breng en sfeer in huizen rondom mij.”

Neos Oosterzele bestaat 20 jaar. Dat werd gevierd met 150 aanwezigen (foto Eddy De Moor)

Neos Oosterzele bestaat 20 jaar. Dat werd gevierd met 150 aanwezigen (foto Eddy De Moor)

Na de viering bij Sint-Agatha staken we de straat over. Feestzaal Agathea liep vol voor een stijl- en smaakvolle jubileumviering. Voorzitter Guido Vervust had in zijn jubileumtoespraak woorden van dank en waardering voor de prestaties van de mensen van het eerste uur, gaf hoopgevende inspiratie naar de toekomst toe.

Onze provinciale voorzitter, Chris De Saveur, verwoordde het zo: “Neos Oosterzele, 20 jaar jong ! Zie die fiere jongelingen daar staan. De rijke ervaring van die senioren straalt uit hun nooit vergane jeugd. Dat bruisend leven moet gevierd worden. Zie ze pronken op Beloken Pasen, uitgedost op hun paasbest. Ze blinken van trots. Neos Oosterzele, 20 jaar jong! Viert het anker van jullie zeewaardige en sierlijke schip. Vrienden van Neos Oosterzele, in naam van Neos Oost-Vlaanderen, wens ik jullie een behouden vaart en … ad multos annos.”

Na de jubileumviering drukte onze nationale voorzitter, Thijs Streng, via mailbericht, het zo uit: “Beste Antoine, Mijn vrouw en ikzelf zijn zojuist goed thuisgekomen van een heerlijke dag Oosterzele-Landskouter en ik heb er behoefte aan het bestuur van Neos Oosterzele te complimenteren met de wijze waarop jullie het 20-jarig bestaan van Neos Oosterzele hebben gevierd. Wij hebben van begin tot einde genoten. De stijlvolle misviering waarin de Padre voor de ‘e’ in de naam Neos als vertaling graag ‘enthousiast’ zou zien ingevuld, de uitstekende toespraken van Guido, Chris en de Burgemeester tijdens de informele, academische zitting, de speelse bijdragen van jullie leden in lied- en dichtvorm, de door jou prima ingevulde rol van moderator, de prachtige powerpoint-presentatie, over het verleden van Neos Oosterzele en de heerlijke spijs en drank, het was allemaal van uitstekende kwaliteit. Een typisch Neos-feest dus. Wees zo goed mijn complimenten en mijn dank dat wij vandaag jullie gasten mochten zijn, over te brengen aan de hele ploeg. Het was een staaltje van prima teamwork. Met vriendelijke Neos-groet !”

Het jubileumfeest, met veel geestdrift en inspanning voorbereid, werd een groot succes. Laat ons dromen van een zilveren Neos Oosterzele. Afspraak over vijf jaar.

Share Button

20 jaar NEOS Oosterzele

Geplaatst op door
Beantwoorden

Op 23 maart 1993 werd CRM (nu Neos) Oosterzele boven de doopvont gehouden. Juliette Demeyer, echtgenote van Gaston Van de Vijver, werd de voorzitster. Oosterzele werd een vereniging rijker. Cultuur, ontspanning, gezondheid en gezelligheid vormden de basis. Een nieuwe vereniging uit de grond stampen naast reeds van jaren bestaande organisaties was geen gemakkelijke klus. Er was enthousiasme, kennis, geduld en vooral mensenkennis nodig.

het huidige bestuur van NEOS Oosterzele (foto van de vereniging)

het huidige bestuur van NEOS Oosterzele (foto van de vereniging)

Juliette zag geleidelijk aan haar prille vereniging groeien en bloeien. Leden sloten aan, vol verwachting en nieuwsgierigheid voor de aangeboden activiteiten. Met de jaren breidde de bestuursploeg uit, jonge leden werden tot lei(ij)dende bestuursleden uitgenodigd.

Bestuursleden en -functies vanaf 1994:

Voorzitter: De Meyer Juliette (overleden 2012)
Ondervoorzitter: De Taeye Clara (overleden 2007)
Secretaris: Gouwy Gilbert (overleden 2009)
Penningmeester: Iemants Marieke (eervol ontslag 2011)
Bestuursleden: Geysen Elisabeth, Van der Veken Paul (overleden 1999), Van de Vijver Gaston (overleden 2006) en Vermeulen Agnes (overleden 2006).

Op 21 juni 2007 gaf voorzitster Juliette Demeyer de fakkel door aan Guido Vervust. Gilbert Gouwy nam in maart 2004 ontslag als secretaris. Vanaf 01 april 2004 werd Antoine Heyerick de nieuwe secretaris.

NEOS: een NEtwerk van Ondernemende Senioren

Neos is een vereniging van en voor actieve senioren. Iedereen die zijn vrije tijd graag op een leuke en zinvolle manier wil doorbrengen is bij ons aan het goede adres. Neos — een pluralistische vereniging — staat open voor elkeen die zich aangesproken voelt door een gevarieerd programma met cultuur, vormende en ontspannende activiteiten. Voordrachten, daguitstappen, culturele evenementen, ontspanning en gezellig samenzijn – het kan allemaal bij Neos.

Elke activiteit wordt aan de leden met een uitnodiging meegedeeld zodat elkeen een duidelijk beeld krijgt van de inhoud en de aard van de activiteit. Neos Oosterzele participeert ook aan de activiteiten die door Neos Nationaal en Neos Provinciaal worden georganiseerd. Heden telt Neos honderd vierenvijftig leden, verspreid over de zes deelgemeenten van Oosterzele.

Bestuursleden en -functies vanaf het werkjaar 2012-2013:

Voorzitter: Vervust Guido
Ondervoorzitter: Engels Eric
Secretaris: Heyerick Antoine
Penningmeester: Vandaele Raoul
Bestuursleden: Geysen Elisabeth, Gabriël Christianne, Adam Monique, Coucke Rita, de Poucques Anne en Vervust Lieve.

neosvzw.be/oosterzele

Share Button

NEOS Oosterzele – daguitstap Lam Gods Gent

Geplaatst op door
Beantwoorden

Deze cultuuruitstap staat volledig in het teken van de restauratie van het ‘Lam Gods’. Het meesterwerk werd aangevat door Hubert Van Eyck (overleden 1426) en voltooid door zijn broer Jan in 1432.

Een vrije vertaling van het kwatrijn op het veelluik verklaart: “De schilder, Hubert Van Eyck, een groter man werd nooit gevonden, vatte dit werk aan. Zijn broer Jan, de tweede in de kunst, voltooide die zware taak op verzoek van Joos Vijd. Die nodigt u, op 6 mei (1432) met dit vers uit om te aanschouwen wat werd verricht.”

Onze gidse is niemand minder dan Prof. dr. Anne van Grevenstein-Kruse, adviseur van de kathedrale kerkfabriek. Haar begeestering werkt aanstekelijk. Zij drukt vooraf haar tevredenheid uit over de harmonische samenwerking tussen de verschillende instanties. De kathedrale overheid, de beheerder van het schilderij, nam de beslissing om het schilderij te restaureren. De Vlaamse overheid wees het Museum voor Schone Kunsten als locatie voor de restauratie aan. De behandeling wordt uitgevoerd door het Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimonium. Gespecialiseerde restauratoren krijgen steun van de UGent. Het provinciebestuur coördineert de activiteiten naar het publiek toe.

NEOS Oosterzele bezoekt het Lam Gods, met als 4e van rechts Prof. dr. Anne van Grevenstein-Kruse

NEOS Oosterzele bezoekt het Lam Gods, met als 4e van rechts Prof. dr. Anne van Grevenstein-Kruse (foto NEOS)

Men voorziet dat de restauratie een vijftal jaren (2012-2017) zal duren en de kostenraming bedraagt 1 400 000 euro. Volgens onze gidse is deze restauratie onontbeerlijk wil men dit meesterwerk voor het nageslacht bewaren.

Tijdens ons bezoek zijn de restaurateurs niet aan het werk, dat is wel tegenslag. We krijgen evenwel een breedvoerige en begrijpbare uitleg hoe men bij zo’n restauratie tewerk gaat. De oude, vergeelde vernislagen worden verwijderd. Hierna wordt de originele verflaag gecontroleerd en verbeterd. Een nieuwe vernislaag wordt dan aangebracht. Dit is uiteraard minutieus en tijdrovend werk. Men onderzoekt eveneens welke materialen en technieken er destijds werden gebruikt. Momenteel zijn een achttal panelen in behandeling, waaronder deze waarop de opdrachtgevers van het schilderij, Joos Vijd, voorschepen van de stad Gent en zijn echtgenote Elisabeth Borluut, zijn afgebeeld.

Na haar uiteenzetting vergezelt de professor emeritus ons naar de Sint-Baafskathedraal. We bewonderen het meesterwerk, veilig geborgen in zijn glazen kooi. De panelen die op dit ogenblik gerestaureerd worden, zijn vervangen door zwart-wit foto’s op ware grootte.

We beëindigen het drieluik van ons bezoek in het Caermersklooster. Via powerpoint-voorstellingen, tekeningen, maquettes en bijhorende lezingen krijgen we een overzicht van deze unieke tentoonstelling. Ook hier  begeleidt onze gidse ons op onze zoektocht naar informatie.

Een belangrijke vraag blijft voorlopig onbeantwoord: waar zal het gerestaureerde ‘Lam Gods’ te bezichtigen zijn ? Wij zullen het vernemen bij leven en welzijn.

Wij sluiten een leerrijke dag af met een bezoek aan ‘Jacob’ langs de Vrijdagmarkt. Na de geestelijke inspanning volgt een welverdiende ontspanning en hoe kan dit beter dan met een ‘Gentse tripel’. Vanop zijn Vrijdagmarkt wijst Artevelde ons, met gestrekte arm, de weg huiswaarts. Hij zag dat het goed was.

Share Button