Eind juni verhuisde Bechir Ben Hadj Ali met zijn gezin van Melle naar Landskouter. Als je van uit de Aalmoezenijestraat op de Lembergestraat komt, rij je bij wijze van spreken de oprit op van de villa die ze gekocht hebben in de Lembergestraat. We lichten kort toe hoe deze mensen met Arabische roots in ons dorp belandden.
De ouders van Bechir zijn van Tunesië. De broer van zijn vader was voor het werk gemigreerd naar het Roergebied. Die liet zijn jongere broer (de vader van Bechir) ook naar Duitsland komen om daar te studeren. Toen die vanuit Duitsland op bezoek was bij een zus die in Gent beland was, vond de gijzeling van Israëlische atleten tijdens de Olympische Spelen in Munchen plaats. Duitsland liet toen tijdelijk geen vreemdelingen op het grondgebied toe, waardoor hij in Gent bleef.
Geboren Gentenaar
Bechir zelf is geboren Gentenaar en werd op zijn zesde Belg. Hij woonde in Ledeberg en liep school in Merelbeke. Daar had hij het niet makkelijk als eerste student van vreemde origine. “Ik kreeg bijna elke ochtend een schop op mijn achterwerk”, zegt Bechir, “en wist nooit van wie”.
Hij studeerde boekhouding en werkt thans op de financiële afdeling van een Amerikaanse multinational in de Gentse haven. Zijn vrouw Jihen komt eveneens uit Tunesië; ze kenden elkaar via aangetrouwde familie. Jihen is van opleiding verpleegkundige/verzorgster, maar de homologatie van haar diploma loopt – ondankt dit een knelpuntberoep is – niet van een leien dakje.
De achternaam Ben Hadj Ali en betekent letterlijk “de zoon van Ali, die de hadj heeft gedaan”. De hadj is de pelgrimstocht naar Mekka die moslims minstens een keer in hun leven zouden moeten maken.
Bechir heeft een zoon uit een vorig huwelijk: Nedhir is 12, speelt basketbal en gaat naar het College in Melle. Bechir en Jihen hebben samen een zoontje van 4, Zayn. De familie spreekt Nederlands, Frans en Arabisch. Beroepshalve spreekt Bechir ook Engels.
Vroeger deed Bechir aan atletiek bij de Gantoise. Nu spendeert hij zijn vrije tijd met gezin en familie. In niet-coronatijden maken ze vaak uitstapjes naar Brussel of Rijsel, soms zelfs Parijs of Amsterdam. Zondagmorgen vind je hem in de slagerij van zijn ouders, in de Jacques Eggermontstraat in Ledeberg.
Maak gerust een praatje met de familie als je hen ziet!
Ben je ook nieuw in Landskouter of wil je je eigen verhaal vertellen? Laa het ons weten via post@landskouter.be.
Ik ben Ramona Van de Vyver, ik ben opgegroeid in Landskouter, een rustig en een mooie gemeente waar ik altijd zal aan blijven denken. Heel veel mooie herinneringen maar ook veel verdriet gekend. Mijn grootouders leven jammer genoeg niet meer. Maar het leven met hun in Landskouter was mijn mooiste tijd. Op 17 jaar heb ik dan ook een heel zwaar ongeval gehad in Landskouter , de weg naar Oosterzele. Op de Geraardsbergsesteenweg, op de Betsberg.
Jammer genoeg is mijn ongeval nooit uit gekomen wie die had veroorzaakt. Na de aanrijding had de persoon me achter gelaten terwijl ik aan het doodbloeden was. Op dat moment ben ik door een gatje van een naald gekropen. Mijn leven was erna niet meer zoals vroeger. Nog steeds bij helse pijn zal ik denken aan de persoon die me dit had aangedaan. Nog steeds kan ik niet begrijpen dat iemand zo kan verder leven met een gedacht iemand te hebben aangereden en door zijn gereden. Heeft die dan geen schuld gevoel. Ondertussen ben ik 40 jaar geworden en nog veel denk ik…” Waarom heb je mij dit aangedaan ? “
lets goooo nedhir ben kaali